Puddle of Chocolate.

Portugal: Faro

(If this is not your language you can change it through the “Translate” widget in the sidebar)

Week 1

Toch maar je tip gebruikt Daniëlle, ik ben begonnen met een blog. Ik heb nu zeker tien keer hetzelfde verhaal verteld aan familie en vrienden. Alhoewel ik dan tien keer mijn excitement kan laten zien is een linkje sturen ook wel handig. (Ik mis de emoticons nu al).

Vrijdag ben ik aangekomen in Faro en heeft Estela mij opgehaald en gebracht naar mijn kamer. Estela is de super lieve Erasmus coördinator van de school hier. Zij heeft mij geholpen met het vinden van de kamer en regelen van de stages in het ziekenhuis. Haar lieve mailtjes met aan het eind “kisses” doen mij altijd smelten.
Ik woon in een appartement samen met de huisbaas Nuno en een verpleegkundige Galina. Ieder onze eigen kamer en delen gezamenlijk de voordeur, keuken en Galina en ik de badkamer. Ik heb een uber cute balkonnetje met uitzicht op het centrum. Na alles gedropt te hebben in mijn kamer heeft Estela mij laten zien hoe ik het ziekenhuis binnen kom. Ik woon letterlijk 2 minuten lopen van het ziekenhuis, dus te laat komen is niet mogelijk (maar met mijn kunsten misschien toch wel..). Na de wandeling zijn we met de auto de stad in gegaan. Estela heeft eerder in een mail vermeld dat Faro een ‘ugly town’ is. Rondrijdend in de auto zei ik telkens dat ik alles zo mooi vond en maakte ze nogmaals duidelijk: “You keep saying that. Wait till you see other places then you’ll see what’s beautiful”. En ik denken dat mijn excitement-level niet hoger kon. Na het ritje zijn we wat boodschappen gaan doen voor de avond en de volgende ochtend. Estela vertelt mij dan super enthousiast dat wij op dezelfde dag jarig zijn. OMG, ik smelt! Nog smeltend wordt ik naar huis gebracht en slaap ik mijn eerste nachtje in Faro.

Zaterdag ben ik de stad ingegaan en ben ik de buurt verdwalend gaan ontdekken. Ik heb nog wat boodschappen gedaan en mijn eerste 100 foto’s gemaakt. Ook heb ik wat geshopt: kleertjes gehaald die ik niet nodig heb en waar ik zeker geen plek voor heb in mijn koffer. Had ik al gezegd dat ik 5 kg te veel had? Terug thuis heb ik mogen genieten van mijn eerste zonsondergang vanaf mijn balkon. Natuurlijk weer smeltend.

Zondag slaan we over, naast voorbereidingen voor mijn stage heb ik niet veel gedaan. Maandag ben ik begonnen met mijn verloskamerstage. Eindelijk weer! Ik heb kennis gemaakt met vroedvrouw Carla en mocht gelijk met haar meelopen. Niet alleen meelopen maar ook al veel doen! Ik heb gelijk een vaginaal onderzoek mogen doen en een patiënte met te hoge bloeddruk mogen meehelpen voorbereiden voor een sectio. Na de sectio zijn nog twee vrouwen bevallen. Bij beide heb ik mee steriel gestaan en het hoofdje ontwikkeld. De schouders wilden niet vlot komen dus heeft Carla overgenomen. Bij de eerste heb ik voor het eerst mogen hechten! En bij de tweede voor het eerste een episiotomie geplaatst! Dit was letterlijk mijn eigen benen dichtknijpen en met één beweging proberen de knip zetten. Ook bij deze patiënte heb ik mogen hechten. Binnen vier uur na aankomst dus al een sectio gezien, twee bevallingen geassisteerd, voor het eerst mogen hechten en voor het eerst een episiotomie geplaatst. Carla heeft mij daarna een korte rondleiding gegeven met uitleg van de afdeling. ‘Bloco de Partos’ bestaat uit vier verloskamers, met ernaast een uitslaapkamer, een opvangkamer voor baby’s die het slecht doen, een operatiekamer en een kamer met twee bedden voor onmiddellijke postpartumzorgen. De rest van de dag heb ik kennis gemaakt met nog meer verloskundigen en verpleegkundigen op de afdelingen en ben dan een aantal keer uitgelachen geweest. In Nederland geven we een hand, in België staar je elkaar aan en vertel je jouw naam en hier in Portugal geven ze twee kussen op de wang bij een kennismaking. Je wordt hier altijd warm begroet.

Dinsdag heeft Estela mij om 14.00 opgehaald en zijn we naar Silves gegaan voor wat administratieve afrondingen op de school. Estela heeft mij de stad laten zien, wat geschiedenisles gegeven en vervolgens mij nog wat laten doorsmelten bij Senhora da Rocha. Ik zit nu aan de 200 foto’s.

Woensdag ben ik mijn eerste nachtdienst ingegaan en heb ik met Claudia mijn planning gemaakt. Claudia zal mij begeleider zijn voor de rest van de stage. We hebben die nacht een patiënte gehad met pre-eclampsie met een zwangerschapsduur van 32 weken. Haar bloeddruk was 219/121 mmHg. De gynaecoloog wilde niet starten met het standaard protocol voor pre-eclampsie. Er is gestart met een procedure om de baby zo min mogelijk te belasten. De verloskundige en de doktersassistent hadden hier geen lekker gevoel bij en hebben uiteindelijk de gynaecoloog kunnen overtuigen op het volgen van de standaard procedure. We hebben deze patiënte de rest van nacht gemonitord. Aan eind van de dienst is haar bloeddruk gedaald naar 138/86 mmHg. De donderdag nachtdienst hebben we te horen gekregen dat de welzijn van mevrouw was gedaald en er een spoedsectio plaats gevonden heeft. De baby ligt nu op Neonatologie en de moeder helaas in een coma op Intensive Care. Eerste shock van de nacht. De tweede shock is toen er schreeuwend de gang ingestormd werd met een patiënte die zittend in een rolstoel is begonnen met persen. Rennend naar de mevrouw toe zie ik het hoofdje verschijnen van onder haar japon. De vroedvrouwen bezig met het opvangen en ik met letterlijk mijn handen op mijn hoofd met een what-the-heck-am-I-looking-at-face. De baby was blauw en slap, dus alweer rennend naar de reanimatietafel. Na effectieve reanimatie is gelukkig de baby huilend naar zijn moeder gebracht. Ik heb nog nooit eerder het gehuil van een baby zo heerlijk horen klinken in mijn oren.

De vrijdagochtend de nachtdienst uit ben ik na wat slapen naar Forum Algarve geweest, een grote mall in Faro. Na deze blessed, exciting, leerzame en shocking start heb ik (nog steeds smeltend) mijn eerste week hier afgerond met een burger en een bioscoopbezoek.
Uber psyched voor de komende weken!