[WID0009] Guest Post by Sophia: Cry, Sing, Laugh & Trust (Part 1)

We’re starting the new year again with our dearest Sophia and her first part of a powerful piece. I really wanted to make it easier for the non-Dutch speakers to read, so I translated it so you don’t have to go through the scrolling to the bottom to do so. The original Dutch version comes right after. Enjoy and be empowered!

Cry, Sing, Laugh & Trust

I was allowed to write a blog again. At the start of a new year, I found it beautiful looking back at the past year and looking ahead to the new year. When I look back I am grateful for so many things: a nice home, dear family & friends, work and colleagues that make me super happy, health, being allowed to complete an education, etc. In addition, my faith and trust in God was able to become stronger despite the fact that I also saw a lot of sad things around me this year. And that’s what I want to focus on in this blog.

Things have happened over the past year that I don’t understand. That I also didn’t know what God’s plan was and that sometimes I didn’t know how to encourage friends who were going through terrible times. Friends who saw their pregnancy end in grief, a friend of whom a nephew dies, a friend of whom a niece dies, friends who are chronically ill and cannot live the life they want, friends with relationship struggles, burnouts.. Sometimes I, yes even I, don’t know what to say. Friends sometimes say that they admire me for my faith and how I experience and undergo it. That is of course a nice compliment, but what can I say to them when they are going through a deep valley? How can I encourage them then? Then I am ‘that friend’ who is full of God and experience that He is a God of love. How can I encourage them when they go through hell? How can you reconcile the above situations with God’s hope and love for the world?

Last December I followed the advent calendar of ‘She Smiles’. There I came across the shortest verse in the Bible: “Jesus wept” (John 11:35). Succinctly. Jesus wept. I thought it was beautiful and nice to read that Jesus also felt emotions. Jesus was God, but also man. Jesus became like us. Jesus’ friend Lazarus had died and He wept. Jesus allowed these feelings. Life isn’t all sunshine and roses. You may be sad, you may not understand ‘life’ for a while. You may not understand what God’s plan is and why something sad happened.

Last year I often felt powerless. How could I help these friends. I’ve learned to listen to them, to cry with them, to pray for them and to say that sometimes I also don’t know. Finally, I naturally tried to give them love, to let them know that I was thinking of them or to put a card through the letterbox with an encouraging (Bible) text. Despite the misery that friends go through, I hope and pray that because of such situations they do not lose their faith. I tell them I pray for them when they may not be able to do it on their own. That’s what I can do. Furthermore, it is up to God, it is in His hand. Because I tried to put everything in His Hand, I myself experienced a certain peace. I can’t change everything or give my friends a life without trouble. I can leave it up to God and ask Him for strength for my loved ones.

In addition, we must also realize that God has created the earth beautifully and good. Without pain, disease, death and suffering. God created and saw that it was good. We live in a world that is not as God intended it to be. So I believe God is just as saddened by the death of a baby, a young adult being “trapped” in a chronically ill body, or so many people getting burned out or sick. I find it comforting to know that God would have wanted things differently. That He cries with you and wants to give you a loving hug. He wants, and in this case I want, to be that friend for you who just comes and sits next to you, not knowing what to say, but you feel seen and loved by her. She’s there for you. You appreciate her and you love her. I hope and pray that you may experience God in your life in this way. Like that one great friend! He cannot “solve” everything for you (in this life), just like a girlfriend cannot, but He does want to be there for you. He wants the best for you and is close to your heart! Will you allow him? Will you pour out your heart to him?

Another thing I was able to experience in recent years and for which I am grateful looking back on the past year, is that I learned to make my choices with God. I notice that this made life more bearable, easier and that I had confidence in a good outcome. Maybe that’s what friends see/mean when they admire me for my faith and trust. I learned to involve God in the struggles in my life. With small choices like how to encourage a friend when I really didn’t know anymore or big choices such as an education, love, a job or the church.

I notice that the past year has been “lighter” for me, because I did more with God and left it to Him. I wish you the same for the this new year. I sometimes get the question from friends: “How do you ask things of God and how do you wait for His answer?”. I would like to share more about that. But I thought: “hmm, then maybe this blog is getting too long, then maybe I should make a part 2”. I asked God what I should do, what He wanted me to share with you. At the same time, Tashmyn (my friend, and owner of this blog) sent me a message saying: “otherwise write a second part that we will share next week”. Hihi, this was an answer right away😊. So that’s what the second part of this blog coming out next week will be about. For now I wish you God’s loving hugs, His infinite love & comfort and His wisdom in everything that comes your way next year. Hold on. Cry, sing, laugh and trust!

Huil, Zing, Lach & Vertrouw

Ik mocht weer een blog schrijven. Aan het begin van een nieuw jaar vond ik het mooi om terug te kijken naar het afgelopen jaar en vooruit te kijken naar het nieuwe jaar. Als ik terugkijk naar afgelopen jaar ben ik voor zoveel dingen dankbaar: een fijn huis, lieve familie & vrienden, werk en collega’s waar ik super blij van word, gezondheid, ik mocht een opleiding afronden etc. Daarnaast mocht mijn geloof en vertrouwen op God nog sterker worden ondanks dat ik om mij heen dit jaar ook veel verdrietige dingen zag. En daar wil ik even bij stilstaan in deze blogpost.

Er zijn afgelopen jaar dingen gebeurd die ik niet begrijp. Dat ik ook niet wist wat Gods plan was en dat ik soms niet wist hoe ik vrienden kon bemoedigen die door een vreselijk tijd gingen. Vriendinnen die hun zwangerschap in verdriet zagen eindigen, een vriendin waarvan een neefje overlijdt, een vriendin waar een nicht van overlijdt, vriendinnen die chronisch ziek zijn en niet het leven kunnen leiden zoals ze willen, vriendinnen met relatie struggles, burnouts.. Soms weet ik, ja zelfs ik, dan even niks te zeggen. Vriendinnen zeggen wel eens dat ze mij bewonderen om mijn geloof en hoe ik dat beleef en belijd. Dat is natuurlijk een mooi compliment, maar wat kan ik tegen hen zeggen als ze door een diep dal gaan? Hoe kan ik ze dan bemoedigen? Dan ben ik ‘die vriendin’ die vol van God is en belijd dat Hij een God van liefde is. Hoe kan ik hen bemoedigen als ze door een hel gaan. Hoe kan je bovenstaande situaties rijmen met Gods hoop en liefde voor de wereld?

Afgelopen december volgende ik de adventskalender van Zij Lacht. Daar stuitte ik op het kortste vers uit de Bijbel: “Jezus huilde” (Johannes 11:35). Kort en bondig. Jezus huilde. Ik vond het mooi en fijn om te lezen dat Jezus ook emoties voelde. Jezus was God, maar ook zeker mens. Jezus werd zoals wij. Jezus’ vriend Lazarus was overleden en Hij huilde. Jezus stond deze gevoelens toe. Het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Je mag verdrietig zijn, je mag het ‘leven’ even niet begrijpen. Je mag even niet snappen wat Gods plan is en waarom er iets verdrietigs gebeurd.

Afgelopen jaar heb ik mij geregeld machteloos gevoeld. Hoe kon ik deze vriendinnen bijstaan? Ik heb geleerd naar ze te luisteren, met ze mee te huilen, voor ze te bidden en te zeggen dat ik het soms ook even niet weet. Tot slot probeerde ik ze liefde te geven, te laten weten dat ik aan ze dacht of deed ik een kaartje door de brievenbus met een bemoedigende (Bijbel)tekst. Ondanks de ellende die vrienden doormaken, hoop en bid ik dat ze door zulke situaties hun geloof niet verliezen. Ik laat weten dat ik voor hen bid, juist als het henzelf niet lukt. Dat is wat ik kan doen. Verder is het aan God en ligt het in Zijn handen. Doordat ik afgelopen jaar alles in Zijn Handen probeerde te leggen ervoer ik zelf een bepaalde rust. Ik kan niet alles veranderen of mijn vrienden een leven zonder narigheid geven. Ik kan het wél bij God neerleggen en Hem vragen om kracht voor mijn dierbaren.

Daarnaast moeten we ons ook goed realiseren dat God de aarde mooi en goed heeft geschapen. Zonder pijn, ziekte, dood en lijden. God schiep en zag dat het goed was. We leven in een wereld die niet is zoals God die bedoeld heeft. Dus ik geloof dat God net zoveel verdriet heeft van het feit dat een baby overlijdt, dat een jong volwassene ‘gevangen’ zit in een chronisch ziek lichaam of dat zoveel mensen een burn-out krijgen of ziek zijn. Ik vind het een troostvolle gedachte dat ik weet dat God dingen ook anders had gewild. Dat Hij meehuilt en een liefdevolle knuffel aan je wilt geven. Hij wil die vriend of in mijn geval, vriendin voor je zijn die gewoon alleen naast je komt zitten, niet weet wat ze moet zeggen, maar je voelt je gezien en geliefd door haar. Ze is er voor je. Je waardeert haar en je houdt van haar. Ik hoop en bid dat jij op die manier God mag ervaren in je leven. Zoals die ene fijne vriendin! Hij kan (in dit leven) niet alles voor je ‘oplossen’, net zoals een vriendin dat niet kan, maar Hij wil er wel voor je zijn. Hij heeft het beste met je voor en je ligt Hem na aan het hart! Laat je Hem toe? Durf je jouw hart bij Hem uit te storten?

Nog iets anders dat ik afgelopen jaren mocht ervaren en waar ik, al terugkijkend op afgelopen jaar, dankbaar voor ben is dat ik mijn keuzes met God leerde maken. Ik merk dat het leven daardoor dragelijker was, makkelijker en dat ik vertrouwen had op een goede afloop. Misschien is dat wat vriendinnen ook zien/bedoelen als ze mij bewonderen om mijn geloof en vertrouwen. Ik leerde God betrekken bij de ‘struggles’ in mijn leven. Bij kleine keuzes zoals hoe ik een vriendin kon/mocht bemoedigen als ik het zelf even echt niet meer wist of grote keuzes zoals een opleiding, de liefde, een baan of de kerk.

Ik merk dat het afgelopen jaar voor mij ‘lichter’ was, omdat ik meer met God deed. Het aan Hem overliet. Dat gun ik jou ook voor het komende jaar. Ik krijg wel eens van vriendinnen de vraag: “Hoe vraag je dan dingen aan God en hoe wacht je dan op Zijn antwoord?”. Daar deel ik graag meer over. Maar ik dacht: “hmm, dan wordt deze blog misschien te lang, moet ik misschien een deel 2 maken?”. Ik vroeg God wat ik mocht doen, wat Hij wilde dat ik met jullie zou delen. Op datzelfde moment stuurde Tashmyn (vriendin, en eigenaar van deze blogpagina) mij een berichtje met: “anders schrijf je een tweede deel die we volgende week delen”. Hihi, dit was gelijk een antwoord op mijn vraag😊. Dus daar zal het tweede deel van deze blogpost over gaan en dat volgende week online komt. Voor nu, wens ik je Gods liefdevolle knuffels, Zijn oneindige liefde & troost en Zijn wijsheid bij alles wat komend jaar op je pad komt. Houd vol. Huil, zing, lach en vertrouw!