Bye Bye Dry Spell.

Portugal: Faro

(If this is not your language you can change it through the “Translate” widget in the sidebar)

Week 3

Na mijn ochtenddienst op zondag was ik de rustige diensten zat. Inspired by Marcus (11:24) ging ik “verzekeren” en gewoon geloven dat ik mijn eerste bevalling hier de volgende dag eindelijk ging doen. Ik ging mij er volop op voorbereiden: de powerpoints van een bevalling en complicaties bij een bevalling had ik nogmaals doorgenomen, de grijze blad oorbellen die ik zo fancy vind heb ik schoongemaakt en klaargelegd samen met mijn favoriete kokosnoot oorbel, mijn kleren en food voor de dag klaargelegd zodat ik ruim op tijd zou zijn, om mij extra fresh te voelen heb ik mezelf geshaved, mijn haar gevlochten so I could wear my Good ‘fro, de blog voor deze week de titel “Bye Bye Dry Spell” gegeven en in mijn klein logboekje bevalling Nr. 11 opgeschreven. Yup, determined. De volgende ochtend, DE dag, kwam ik 7.50 (niet echt ruim op tijd) aan op de afdeling, geen vrouwen. Nog steeds gelovend heb ik mijn dankzegging gedaan, uitgepakt en ben ik gaan wachten. Letterlijk 5 minuten later, om 8.00, start van de dienst, komt mijn engel binnen lopen. She all in pain, me all in love. Om 10.44 heb ik dan EINDELIJK mijn eerste bevalling gedaan in Portugal. Tjongejonge! Deze week heb ik er vier mogen doen. Het hechten gaat steeds beter. Ik krijg steeds meer inzicht in de lagen en ben na het hechten altijd blij wanneer ik de vagina terug herken. Ik knijp nog wel steeds mijn benen dicht wanneer ik een knip moet plaatsen, maar dat zal (hopelijk) wel weg trekken. Deze week mocht ik ook meegaan om een keizersnede te zien. Ik mocht dan vragen stellen en de gynaecoloog liet het zien en legde het uit. Super fijn.

De verpleeg- en verloskundigen en gynaecologen hier zijn super aardig en tonen allemaal interesse. Ze willen weten waar Curaçao ligt, lachen mij uit (op een aardige manier) wanneer ik Nederlands spreek en er is mij al gevraagd of ik Belgische chocola kan maken. Nee. Een aantal doet mee met Duolingo en een ander aantal heeft een Papiamentu lesson 101 op Youtube gevolgd. Een van de verpleegkundigen zegt nu telkens “Bonochi” wanneer ze vertrekt. Het team van Claudia heeft de gewoonte om eens in de zoveel nachtdiensten een Vreetfestijn te organiseren. Ze maken dan allemaal wat lekkers en gaan midden in de nacht in het kantoor van de afdelingshoofd hun buik rond eten. Daar doe ik graag aan mee. Claudia heeft nu ook de regel gezet dat ik bij elke 10 bevallingen een taart moet meenemen. Nog 6 bevallingen te gaan en ze mogen mijn brandkunsten gaan proeven.

Ik ben eindelijk naar de vismarkt geweest hier. Gelijk na mijn nachtdienst, net wanneer ze open gaan en dus de verste vis hebben. Vers, heerlijk en goedkoop! Mijn volgende missie is de beste bakkerij van Faro vinden waar ik regelmatig mijn Pastéis de Nata kan gaan kopen. Voor deze week is het nog wat werken aan mijn scriptie en volgende week eindelijk Praia de Faro gaan bezoeken!