[WID0019] Guest Post by Sophia: “To See My Name, Written In The Wounds”

These are two lines from the song The Power of The Cross. Words that always hit me. Which make me realize a little bit what Jesus did. For me. For you. And yet I struggle with it every year during this period. That I don’t realize it enough, in my opinion. Maybe it’s not possible either. Just like I can’t understand what someone goes through who is seriously ill, who has been cheated on by her husband, who has lost her child or a loved one. I can try to imagine what it must be like, but really know what that feels like I can’t. (Thank God). Until you experience it yourself. But that means that I always find the holy week, this week, a bit difficult. I don’t think it’s good enough and then I’m bummed that I don’t have or experience it a bit more. Yet every year I make the resolution to prepare for Easter. To delve into the miracle of Jesus’ death and resurrection during Lent and the Holy Week. That I am aware of what Jesus did and that I don’t have to put a certain pressure on myself that I don’t realize it ‘enough’.

Another song that always hit me is This Man by Jeremy Camp (from the movie I still believe). “Would you take the place of this Man? Would you take the nails from His hands?”. As I said above. No, I couldn’t and wouldn’t take that place. Taking a bullet for someone very dear to you, you might still do that, right? But would you also do that for that driver in traffic you want to curse at because he almost killed you, to the one who damaged you and didn’t treat you with respect, to that one classmate who bullied you over and over and which affected you and your life? Honestly? I wouldn’t die for people who treat me like that.

But what did Jesus do? Jesus obediently followed God’s plan. Jesus hung there on the cross. For me. For you. Jesus saw you, that’s why He persisted! Am I that sweet and like a true friend to Him? No. I put other things above Him. I make promises that I don’t keep. I don’t see Him enough. Promise to pray more often and to spend more time with Him and yet there are often other things that “claim” my attention. Then I won’t let Him hear from me for a while. I hurt God, Jesus a lot. Every day. I disappoint Him. I’m not worth taking that bullet for. I don’t deserve that. So many times I choose myself over Jesus. Just like the disciples. Just before His death, Jesus went to pray on the Mount of Olives (Matthew 26:36-45). He brought three friends with Him. And what did they do? They fell asleep. They couldn’t even stay awake and pray with Jesus for one hour longer. I can identify with them. I also forsake Jesus. Do you recognize that?

And yet Jesus hung there on the cross. Innocent. For me. For you. “To see my name, written in His wounds”. For my sins. What’s also interesting is that in His last hours before dying Jesus did not ask God if crucifixion (death) might pass Him by, but drinking the cup (with all our hatred, guilt & shame) (Matthew 26:39-42). Having to bear all those sins of the people was His greatest fear. Yet God did not let that cup pass Jesus. God sacrificed His own Son. And that’s what makes me so small and humble. So deeply grateful. Thankful that He is my Father. That He never forsakes us, He has clearly proved with the suffering and death of Jesus. God would do anything to save us, even give His own son. God loves us. He wants to cover our sins with His love offering. Jesus’ blood remembers our sins, they have become illegible. Jesus’ blood is not erasable, no matter what we do or think. It stays forever. No matter how many times we fail and backslide. Because of Jesus’ death, His blood flows through our veins. The largest blood donation, the most ultimate act of love in history, which literally saved our lives!

“His death became my life force” sounds through my soundbar as I type this. Let’s take that to heart. Let us draw strength from Him. We may continue to live. Now and forever. The most precious gift anyone ever gave and has given us! We cannot realize it, God does not ask that of us either. Instead of worrying about it (I mainly tell myself 😉), let’s be grateful. Grateful for what He did for us. Let us be His disciples telling of His Love and grace. Bringing people to Him and worshiping Him together!! Thank you for what He did for us. With all our heart, with all our mind and with all our strength. We cannot keep this miracle to ourselves! Jesus died for me. For you. For everyone. Because He loves you so much.

Last week I came across a nice assignment in a reading plan. Write or type in the coming (holy) week before Easter every day which sins you did. On Easter Monday, when Jesus rose from the dead, you can scratch all those things and place a cross on that spot. This shows that Jesus has forgiven every sin for you, day in day out.

---

“Ik Zie Ook Mijn Naam, In Uw Wonden Staan”

Dit zijn twee regels uit Opwekkingslied 657 Zie Het Kruis. Woorden die mij altijd weer raken. Die mij een klein beetje doen beseffen wat Jezus deed. Voor mij. Voor jou. En toch worstel ik er elk jaar in deze periode weer mee. Dat ik het niet genoeg besef naar mijn idee. Misschien kan dat ook wel niet. Net zoals ik niet kan begrijpen waar iemand doorheen gaat die ernstig ziek is, die bedrogen is door haar man, die haar kind of dierbare heeft verloren. Ik kan proberen in te denken hoe het moet zijn, maar echt beseffen hoe dat voelt dat kan ik (goddank) niet. Totdat je dat zelf een keer meemaakt. Maar dat maakt dat ik de stille week, deze week, ook altijd een beetje lastig vind. Het niet goed genoeg vind en dan baal dat ik niet wat meer dat besef heb of ervaar. Toch heb ik elk jaar weer het voornemen om mij voor te bereiden op Pasen. Om mij in de veertigdagentijd en de stille week te verdiepen in het wonder van Jezus Zijn dood en opstanding. Misschien is dat voldoende. Dat ik bewust probeer te zijn van wat Jezus deed en dat ik mezelf niet een bepaalde druk op hoef te leggen dat ik het voor mijn gevoel niet ‘voldoende’ besef.

Een ander lied wat mij altijd raakt is This Man van Jeremy Camp (uit de film I Still Believe). “Would you take the place of this Man? Would you take the nails from His hands?” (Zou jij de plaats van deze Man innemen? Zou jij de spijkers uit Zijn handen willen nemen?). Zoals ik hierboven al zei.. Nee, ik zou die plek niet kunnen én willen nemen. Een kogel opvangen voor iemand die je heel lief en dierbaar is, dat zou je misschien nog doen toch? Maar zou je dat ook doen voor die bestuurder in het verkeer waar je tegen wil schelden omdat hij je bijna dood reed, tegen diegene die je beschadigd heeft en jou niet met respect heeft behandeld, tegen die ene klasgenoot die je keer op keer pestte en waar je je hele leven last van bent blijven houden? Eerlijk? Ik zou niet voor mensen die mij zo behandelen willen sterven.

Maar wat deed Jezus? Jezus volgde gehoorzaam Gods plan. Jezus hing daar aan het kruis. Voor mij. Voor jou. Jezus zag jou, daarom hield Hij vol! Ben ik zo lief en als een echte vriend voor Hem? Nee. Ik plaats andere dingen boven Hem. Ik doe beloftes die ik vervolgens niet nakom. Ik zoek Hem te weinig op. Beloof zo vaak meer te bidden en meer met Hem bezig te zijn en toch zijn er vaak weer andere dingen die mijn aandacht ‘opeisen’. Dan laat ik even niks van mij horen. Ik doe God, Jezus, veel pijn. Elke dag. Ik stel hem teleur. Ik ben het niet waard om die kogel voor op te vangen. Ik verdien dat niet. Zo vaak verkies ik mezelf boven Jezus. Net zoals de discipelen. Jezus ging vlak voor Zijn sterven nog bidden op de Olijfberg (Mattheus 26:36-45). Drie vrienden met Hem mee. En wat deden zij? Ze vielen in slaap. Ze konden zelfs niet 1 uur met Jezus wakker blijven en bidden. Met hén kan ik mij wel identificeren. Ik laat Jezus ook in de steek. Herken je dat?

Én toch hing Jezus daar aan het kruis. Onschuldig. Voor mij. Voor jou. “Ik zie ook mijn naam, in Zijn wonden staan”. Voor mijn zonden. Wat ook interessant is: dat Jezus in Zijn laatste uren voor het sterven niet aan God vroeg of de kruisiging (de dood) aan Hem voorbij mocht gaan, máár het drinken van de beker (met al onze haat, schuld & schaamte) (Mattheus 26:39,42). Al die zonden van de mensen moeten dragen was Zijn grootste angst. Toch liet God die beker niet aan Jezus voorbij gaan. God offerde Zijn eigen Zoon. En dat, dat maakt mij zo klein en nederig. Zó intens dankbaar. Dankbaar dat Hij mijn Vader is. Dat Hij ons nooit in de steek laat heeft Hij duidelijk bewezen met het lijden en sterven van Jezus. God had er alles, zelfs zijn eigen Zoon, voor over om ons te redden. God houdt van ons. Hij wil onze zonden bedekken met Zijn liefdesoffer. Jezus bloed bedekt onze zonden, ze zijn onleesbaar geworden. Jezus bloed is niet uitwisbaar, wat wij ook doen of denken. Het blijft voor eeuwig. Hoe vaak wij ook falen en weer terugkeren. Door Jezus’ dood stroomt Zijn bloed door onze aderen. De grootste bloeddonatie, de meest ultieme liefdesdaad uit de geschiedenis, die letterlijk ons leven heeft gered! 

“Zijn sterven werd mijn levenskracht” klinkt er door mijn soundbar terwijl ik dit typ. Laten we dat ter harte nemen. Laten wij uit Hem onze kracht putten. Wij mogen blijven leven. Nu en voor eeuwig. Het kostbaarste geschenk dat iemand ons ooit gaf en zal geven! Beseffen kunnen we het niet, dat vraagt God ook niet van ons. Laten we, in plaats van ons daar druk om te maken (zeg ik vooral tegen mezelf 😉), vooral dankbaar zijn. Laten wij Zijn discipelen zijn die vertellen van Zijn Liefde en genade. Die mensen bij Hem brengen en samen Hem aanbidden!! Danken voor wat Hij deed voor ons. Met ons hele hart, met ons hele verstand en met al onze kracht. Dit wonder kunnen we niet voor onszelf houden! Jezus stief voor mij. Voor jou. Voor iedereen. Omdat Hij zoveel van je houdt.

Ik kwam afgelopen week een mooie opdracht tegen in een leesplan. Schrijf of typ in de komende (stille) week voor Pasen elke dag eens op welke zonden je deed. Op 1^e paasdag, toen Jezus opstond uit de dood, mag je al die dingen door krassen/verwijderen en op die plek een kruis plaatsen. Zo wordt zichtbaar dat Jezus elke zonde, dag in dag uit, voor je vergeven heeft.