First of all, Jesus is risen! He has really risen! I hope you had a nice Easter. That you have experienced that Jesus has risen: not only as a wonderful memory, but as a new beginning for you and the people around you. Jesus rises in our hearts, in all dark places and makes us live again. Because Jesus died on the cross, our sins are forgiven and we live in a new light.
But do we always believe this? Sometimes I also lose faith that Jesus really goes with me, every day. That He is always there, even though we cannot see Him. In this we are not different from the women and the disciples. Mary Magdalene was the first to meet Jesus, but she mistook Him for the gardener of Gethsemane. Two disciples on the way to Emmaus had walked all the way with Jesus but did not recognize Him until He broke the bread and pronounced the blessing. Thomas didn’t believe Jesus was resurrected until he saw the scars on Jesus’ hands. Even when Jesus sent his disciples to Galilee to proclaim the good news, they doubted. Doubt and unbelief is very human, but if we are to do and follow God’s plan, we need a lot of courage and faith. And this is what I want to talk about: how do we keep courage and faith after Easter? Is there anything else we can hope for now that we no longer have Jesus physically among us?
Every Wednesday morning around 10 am I go to a coffee shop with my laptop and a notepad to write French motivation letters to apply for a job. When I sit at home I am always distracted and before I know it the house is clean but I have not sent a single letter. When I’m in the coffee house I already have more motivation because nothing can distract me, and I reward myself for this step with a cup of coffee! Yet there is one thing that caught my attention: a man. He is always there, alone, with a cup of coffee. He is clearly observing his surroundings and he seems to be enjoying the ‘moment’. Yet he has a bit of desperation in his look, but above all he is very friendly. We say every Wednesday “Bonjour!”, and “Au revoir!” if I or he leaves early.
Last Wednesday was different. I’ve said so many times “Bonjour!” and apparently he thought the same. I asked how he is doing and before I knew it we had a conversation. He said he was happy that I am always smiling and friendly. I was not aware of this. Apparently that had done something to him. He continued to say that he rarely sees that around him anymore. That he always sits here, every Wednesday, but that it moves him how people become more and more self-absorbed and no longer friendly and spontaneous to others. The cellphone. That’s the biggest culprit, he said. “C’est un sacre menteur!” I joked, meaning “he’s a true liar” and he laughed. I decided to sit next to him and prayed to God for guidance.
“How can I protect myself from all this negativity?” he said. “You are so optimistic and hopeful! Hold that dear.. I lost that..” he continued. I told him that we have a shield against the negativity through which nothing can harm us. I continued that my optimism and hope does not come from within myself. I hesitated and then I said, “I don’t know what you think, but I find this hope in the Bible.” He was silent for a moment. I saw that he was genuinely moved by my optimism and hope and that I find that in the Bible. “…But there are so many people who interpret the Bible differently and because of that I no longer follow what the message is” he said. “..I have already lost hope” he continued. “..I am too weak, this is my burden.”
It touched me that he dared to be so vulnerable to me.
Luke 24:13-16 [HBV] – And behold, two of them went that same day to a village which was sixty furlongs—one stadia is about 185 meters—from Jerusalem, whose name was Emmaus. And they talked to each other about all these things that had happened. And it came to pass, as they talked and exchanged thoughts, that Jesus Himself came to them and walked with them. But their eyes were kept closed, so that they did not recognize Him.
We can be sad and hopeless at times, like those who went to Emmaus. Didn’t we understand that Jesus would rise after three days? But now the tomb was empty, someone has taken Jesus’ body. They thought they had lost their friend, their Master, their hope for the future. This despair makes us blind to a miracle. Becoming blind to a rescue or a glimmer of hope. There are so many people around us like this man in the coffee house who see the despair of the world, but not the Salvation. He feels alone in his thoughts, has the feeling that no one understands him and because of this he becomes blind to what comes as hope in his path.
Luke 24:17-18 – And He said to them: What are these conversations that you are having with one another while walking, and why do you look so sad? And the one whose name was Cleopas answered and said unto him, Art thou alone a stranger in Jerusalem, that thou knowest not what things have happened there in these days?
I think I sensed a little bit of what Jesus felt when his disciples didn’t recognize him and even saw him as a stranger who doesn’t know what happened.
You carry the joy and the hope with you, because it is finished! Our sins are forgiven and Jesus is with us every day. We go through a lot of difficulties, we have to deal with loss, mourning, violence, etc. But with this hope and knowing that Jesus is with us, we persevere and sometimes miracles can happen.
Galatians 6:10 [NIV] – Let us never stop doing good, for in time we shall reap its blessing, if we do not give it up. Therefore, whenever we have the opportunity, we must always do the right thing for everyone.
As we see here in Galatians 6, if we do good (read: the fruits of the Spirit, read Galatians 5) we will see beautiful development. To do this, we must first recognize Jesus in our lives, so that we are assured that He is there and goes with us. The people on Emmaus suddenly recognized Jesus when Jesus did what the disciples always saw Him doing: breaking the bread and blessing it. Then their eyes were opened again and they suddenly saw that this stranger, who seemed a little too optimistic and alienated, is their Messiah: the man they grieved and lost hope for.
Luke 24:29-32 – And they entreated him, saying, Stay with us, for it is near evening, and the day is gone. And He went in to abide with them. And it came to pass, as He was reclining with them at the table, that He took the bread and blessed it. And when He broke it, He gave it to them. And their eyes were opened, and they recognized Him, but He vanished from their sight. And they said to one another, Did not our hearts burn within us when He spoke to us on the road and opened the Scriptures to us?
I thought of this story when I was talking to the man in the coffee house. How would my words help him recognize Jesus in his life and find hope again?
1 Corinthians 13:13 – In short, there are three things that remain: faith, hope and love. But love is the main thing.
In this well-known verse, we see that faith, hope, and love will always remain. But mainly love. We can lose faith because there is division about the Truth. We can lose hope because of the pain and sorrow we have to bear. But love will always exist. Though your heart is utterly bitter. You no longer have friends or family around you. No more self-esteem. There is so much love in Creation, everything we see around us has been created with so much detail and love. The smile of a child. The sun, resting on your face. Music. And… A “Bonjour!” and a warm coffee in a coffee house. As the people going to Emmaus recognized Jesus when He broke the bread, people around us who lost faith and hope will recognize Gods divinity through love.
Let’s not lose hope. Let’s continue to believe that Jesus has conquered death and is walking with us. And if we have lost faith and hope for a while? Let’s look around us for that which reminds us of God’s Love.
Finally, I like to share this song from Sela – A Future Full of Hope.
In the night of struggle and worry
We look up to you
Praying for a new morning
To a future full of hope
Even though there are a thousand questions
Even if we don’t understand you
You continue to carry us with love
You who oversee everything
You give a future full of hope
You promised us that
No one else, you alone
Lead us through this life
You have our happiness in mind
Jesus brought it to us
Man, like us, broken for us
In the darkest night
You give a future full of hope
You promised us that
No one else, you alone
Lead us through this life
You are God Most High
God of unlimited power
We believe and we hope
At the end of the night
You give a future full of hope
You promised us that
No one else, you alone
Lead us through this life
You give a future full of hope
You promised us that
No one else, you alone
Lead us through this life
You give a future full of hope
You promised us that
No one else, you alone
Lead us through this life
Hopen Over Alle Wanhoop Heen
Allereerst: Jezus is opgestaan! Hij is écht opgestaan! Ik hoop dat jullie mooie Paasdagen hebben gehad. Dat jullie hebben ervaren dat Jezus is opgestaan: niet alleen als een wonderlijke herinnering, maar als een nieuw begin voor jou en de mensen om je heen. Jezus verrijst in ons hart, in alle donkere plekken en laat ons weer herleven. Doordat Jezus aan het kruis gestorven is zijn onze zonden vergeven en leven we in een nieuw licht.
Maar geloven we dit wel altijd? Soms ben ik ook het geloof even kwijt dat Jezus écht met me mee gaat, elke dag. Dat Hij er altijd nog is, ondanks dat we Hem niet kunnen zien. Hierin zijn we niet anders dan de vrouwen en de discipelen. Maria Magdalena ontmoette Jezus als eerst, maar ze zag Hem aan als de tuinman van Getsemane. Twee volgelingen van Jezus op weg naar Emmaüs hadden een hele weg gelopen met Jezus maar herkenden Hem niet totdat Hij het brood brak en de zegen uitsprak. Thomas geloofde pas dat Jezus is opgestaan toen hij de littekens in Jezus zijn handen zag. Ook toen Jezus zijn leerlingen uitzond naar Galilea om de blijde boodschap te verkondigen twijfelden mensen. Twijfel en ongeloof is heel menselijk, maar als we Gods plan willen doen en volgen, hebben we veel moed en geloof nodig. En hier wil ik het over hebben: hoe houden we moed en geloof ná Pasen? Is er nog iets waar we op kunnen hopen nu we Jezus fysiek niet meer in ons midden hebben?
Elke woensdagochtend ga ik rond 10 uur naar een koffiehuisje met mijn laptop en een kladblok om Franse sollicitatiebrieven te schrijven. Als ik thuis blijf zitten ben ik steeds afgeleid en voor ik het weet is het huis brandschoon maar heb ik geen enkele brief verstuurd. Als ik in het koffiehuisje ben heb ik al meer motivatie want niets kan me afleiden, en ik beloon mezelf voor deze stap met een kopje koffie! Toch is er één ding dat me de aandacht vroeg: een man. Hij is er ook altijd, alleen, met een kopje koffie. Hij is duidelijk zijn omgeving aan het observeren en hij lijkt te genieten van het ‘moment’. Toch heeft hij wat wanhopigs in zijn blik maar boven alles is hij zeer vriendelijk. “Bonjour!” zeggen we elke woensdag, en “Au revoir!” als ik of hij eerder weggaat.
Afgelopen woensdag was het anders. Ik had al zo vaak “Bonjour!” gezegd en blijkbaar dacht hij er hetzelfde over. Ik vroeg hoe het met hem gaat en voor ik het weet hadden we een gesprek. Hij zei dat hij blij was dat ik altijd lach en vriendelijk ben. Ik bedacht me dat ik dat helemaal niet door heb. Blijkbaar had dat wat met hem gedaan. Hij vervolgde dat hij dat nog maar zelden om zich heen ziet. Dat hij hier altijd zit, elke woensdag, maar dat het hem aangrijpt hoe de mensen steeds meer in zichzelf gekeerd raken en niet meer vriendelijk en spontaan zijn naar anderen. Het mobieltje. Dat is de grootste boosdoener, zei hij. “C’est un sacre menteur!” grapte ik, wat betekent ‘het is een ware leugenaar’ en hij moest lachen. Ik besloot maar naast hem te gaan zitten en ik bad tot God voor leiding.
“Hoe kan ik me nou beschermen tegen al deze negativiteit?” zei hij. “Jij bent zo optimistisch en hoopvol! Houd dat vast.. Dat heb ik verloren..” vervolgde hij. Ik vertelde hem dat we een schild hebben tegen de negativiteit waardoor niets ons kan schaden. Ik vervolgde dat mijn optimisme en hoop niet vanuit mezelf komt. Ik aarzelde en ik zei daarna: “Ik weet niet wat u ervan vind maar ik vind deze hoop in de Bijbel”. Hij was even stil. Ik zag dat hij oprecht geraakt was door mijn optimisme en hoop en dat ik dat vind in de Bijbel. “…Maar er zijn zoveel mensen die de Bijbel anders uitleggen en daardoor volg ik niet meer wat de boodschap is” zei hij “..Ik heb de hoop al verloren” vervolgde hij. “..Ik ben te zwak, dit is mijn last.” Het raakte me dat hij zich zo kwetsbaar durfde op te stellen voor mij.
Lucas 24:13-16 [HBV] – En zie, twee van hen gingen op diezelfde dag naar een dorp dat zestig stadiën – Eén stadie bedraagt ongeveer 185 meter – van Jeruzalem verwijderd was en waarvan de naam Emmaüs was. En zij spraken met elkaar over al deze dingen die gebeurd waren. En het gebeurde, terwijl zij met elkaar spraken en van gedachten wisselden, dat Jezus Zelf bij hen kwam en met hen meeliep. Maar hun ogen werden gesloten gehouden, zodat zij Hem niet herkenden.
We kunnen zoals de Emmaüsgangers soms droevig en zonder hoop zijn. We hadden toch begrepen dat Jezus na drie dagen zou opstaan? Maar nu was het graf leeg, iemand heeft Jezus’ lichaam weggenomen. Ze dachten hun vriend kwijt te zijn, hun Meester, hun hoop op de toekomst. Deze wanhoop maakt dat we blind worden voor een wonder. Blind worden voor een redding of een sprankje hoop. Er zijn zoveel mensen om ons heen zoals deze man in het koffiehuisje die de wanhoop wel zien van de wereld, maar niet de Redding. Hij voelt zich alleen in zijn gedachten, heeft het gevoel dat niemand hem begrijpt en hierdoor wordt hij blind voor wat er als hoop op zijn pad komt.
Lucas 24:17-18 – En Hij zei tegen hen: Wat zijn dit voor gesprekken die u al lopend met elkaar voert en waarom ziet u er zo bedroefd uit? En de één, van wie de naam Kleopas was, antwoordde en zei tegen Hem: Bent U als enige een vreemdeling in Jeruzalem dat U niet weet welke dingen daar in deze dagen gebeurd zijn?
Ik denk dat ik een klein beetje heb gevoeld wat Jezus voelde toen zijn leerlingen Hem niet herkenden en hem zelfs aanzagen als een vreemdeling die niet op de hoogte is van wat er gebeurd is.
Je draagt de vreugde en de hoop met je mee, want het is volbracht! Onze zonden zijn vergeven en Jezus is met ons alle dagen. We maken heel veel moeilijkheden mee, we krijgen te maken met verlies, rouw, geweld, etc. Maar met deze hoop en het weten dat Jezus met ons mee gaat, houden we het vol en kunnen er soms wonderen gebeuren.
Galaten 6:10 [HTB] – Laten wij nooit ophouden met goed doen, want na verloop van tijd zullen wij de zegen ervan oogsten, als wij het tenminste niet opgeven. Daarom moeten wij altijd als we daarvoor de gelegenheid hebben, voor iedereen het goede doen.
Zoals we hier zien in Galaten 6, als we het goede doen (lees: de vruchten van de Geest, lees Galaten 5) zullen we daardoor mooie ontwikkelen zien. Hiervoor moeten we eerst Jezus herkennen in ons leven, zodat we verzekerd zijn dat Hij er is en met ons meegaat. De Emmaüsgangers herkenden Jezus plots toen Jezus iets deed wat de leerlingen Hem altijd zagen doen: het breken van het brood en het zegenen. Toen werden hun ogen weer geopend en zagen ze ineens dat die vreemdeling, die een tikje te optimistisch en vervreemd leek, hun Messias is: de man waarom ze treurden en de hoop verloren.
Lucas 24:29-32 – En zij drongen er bij Hem op aan en zeiden: Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is gedaald. En Hij ging naar binnen om bij hen te blijven. En het gebeurde, toen Hij met hen aan tafel aanlag, dat Hij het brood nam en het zegende. En toen Hij het gebroken had, gaf Hij het aan hen. En hun ogen werden geopend, en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht. En zij zeiden tegen elkaar: Was ons hart niet brandend in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak en voor ons de Schriften opende?
Ik dacht aan dit verhaal toen ik met de man in het koffiehuisje in gesprek was. Hoe zou hij door mijn woorden Jezus herkennen in zijn leven en weer hoop terugvinden?
1 Korinthiërs 13:13 – Kortom, er zijn drie dingen die blijven: geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is het voornaamste.
In dit bekende vers zien we dat geloof, hoop en liefde altijd zullen blijven. Maar voornamelijk de liefde. We kunnen ons geloof verliezen doordat er verdeeldheid is over de Waarheid. We kunnen de hoop verliezen door de pijn en het verdriet die we moeten dragen. Maar de liefde, blijft altijd bestaan. Al is je hart compleet verbitterd. Heb je geen vrienden of familie meer om je heen. Geen eigenwaarde meer. Er zit boordevol liefde in de Schepping, alles wat we zien om ons heen is met zoveel detail en liefde geschapen. Een lach van een kind. De zon die rust op je gelaat. Muziek. En… Een “Bonjour!” en een warme koffie in een koffiehuisje. Zoals de Emmaüsgangers Jezus herkenden wanneer Hij het brood brak, kunnen mensen die het geloof en de hoop hebben verloren de goddelijkheid herkennen door de liefde.
Laten we de hoop niet verliezen. Laten we blijven geloven dat Jezus de dood overwonnen heeft en met ons meegaat. En als we toch het geloof en de hoop even kwijt zijn? Laten we om ons heen kijken naar dat wat ons herinnert aan Gods Liefde.
Tenslotte deel ik graag dit lied van Sela – Een Toekomst Vol Van Hoop.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen
U heeft ons geluk voor ogen
Jezus heeft het ons gebracht
Mens, als wij, voor ons gebroken
In de allerzwartste nacht
U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen
U bent God, de Allerhoogste
God van onbegrensde macht
Wij geloven en wij hopen
Op het einde van de nacht
U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen
U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen
U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders, U alleen
Leidt ons door dit leven heen
Maartje Nassar-Ramselaar
Social Worker (Youth and Family)
Tashmness. 